Zandlaan kruist

 

de nevelzon laag ochtend warmt

berijpt briljanten velden

mijmerend langs het kanaal

waar fuut en meerkoet drijven

de beukenbomen zandpadlaan

buigt bladerdak hoog boven mij

schept zonnespel op kiezelweg

de nieuwe dag komt traag nabij

 

hond draaft fluks en dartel rond

jaagt heer fazant de stuipen

en eend, ja, jij daar, van de kant!

ze springt na zijn besluipen

voordat ik overstappen moet,

genot van slechts bestaan

van alles wat er echt toe doet

van eigen tempo gaan

 

A2 brugt over waterweg,

wachter van andere wereld

geruis, en rijen blik op wiel

getuigen van de kruising,

al dat lawaai brengt het besef,

nog meer dan stilte dat vermag

van geluk dat ik de keuze heb,

‘k stel ‘snel’ nog even uit en lach

 

 

 

---