Afstand

 

 

waar afstand spreken opgeheven

en ogen~blikken weggevaagd

voelt tijd als ongewild vertraagd

 

 

zijn harteklop kan zij nog voelen

afwezigheid weegt zwart fluweel

hun zinderen zo sensueel

 

 

de last van leven nu te slepen

alleen zonder geborgenheid

gemis blauwaderig doorsnijdt

 

 

een streling, woord, een levensteken

het vacuüm doorbreken kon

in haar wereld schijnt híj de zon

 

 

|

~o~

|