Naar een idee en forumtopic op www.verhalensite.com van Sacrajewa,
samendichten met strofes
Adira http://adira.verhalensite.com Boris http://boris.verhalensite.com
Greta Garbo http://gretagarbo.verhalensite.com Kaatje Wharton http://kaatje.verhalensite.com
MotherMary http://mothermary.verhalensite.com Rob http://rob.verhalensite.com
Sacrajewa http://sacrajewa.verhalensite.com Salu http://salu.verhalensite.com
WoLF http://wolf.verhalensite.com Zilverfeetje http://zilverfeetje.verhalensite.com
Gedichten 1 t/m 5
Gedonder ~ Zonontwaken ~ Wedergeboorte ~ Mineurblauw ~ Natuurlijk
GEDONDER
De hemel is een eitje zag ik
aan haar gebarsten schaal
en luisterde naar het kabaal
waarmee zij werd gebroken
zilver zigzagspeelde
tussen gebroken zwart
en menig angstig hart
bonkte mee bij elke slag
dit sprookje knalde tot nieuwe lucht
waar tussen poreuze wolkenmuren
essentie knalde in avonduren
tot wind zwoel plooide tot nieuw getij
van binnenuit brak ik de schaal
de hemel ontvluchten
het moest met grof geweld
dan maar wat meer kabaal
levengevend daalt regen neder
de aarde drinkt het dorstig in
voor menig kiem een nieuw begin
onder het gedonder van Thor’s hamer
wolkenvluchten dra opzij
maakten ruimte voor jou en mij
zie hemelsbreed azuurblauw daar
die vrijheid geeft aan ’t engelenpaar
~~
Sacrajewa - Kaatje - Salu - Rob - Zilverfeetje - GretaGarbo 12.06.2007
Zonontwaken
de zon zinderde zacht tot leven
zij lachte om het kraaien
van de eerste vroege haan
en liet haar stralen zweven
ze poederde paarlemoeren luchten
begon zo aan haar stralenboog
klom voorzichtig naar omhoog
waar zacht de eerste briesjes zuchtten
zo deelde ze haar stralen uit
als staafjes gouden pennen
't bedauwde gras ontwaakte nu
en bloemenblad zou wennen
aan haar warme morgengloed
voor hem was de nacht gedaan
leven laten leven
maar voor even
ochtendgloren
tijd om heen te gaan
naar spelonken van diepduister
voor het licht hem aan kon raken
zijn verijsde kern zou kraken
met de warmte van haar luister
zo mocht een prelude van verlangen
oplichten in mozaïek
waar wolk en generiek
graag tijdmazen ontvangen
~~
kaatje - zilver - gretagarbo - rob - sacrajewa - salu 13.06.2007
Mineurblauw
de zwarte brief zingt in mineur
van eindigheid der dingen
slechts nog herinneringen
sluiten achter jou de deur
de stok om mee te slaan
zat in de inkt gevangen
en ondanks mijn verlangen
ben jij toch heen gegaan
nog immer vraag ik mij af
waar wij waren in de tijd
die ons restte, het respijt
dat wij kregen - tot ons verval
het bot vergaan tot 't verdween
een koele mond blaast weg tot pluis
hier kniel ik voor dit dodenhuis
och kerf mijn hart en ween!
ja, dit afscheid bleef aan kilte hangen
heeft harde draagkracht taal gesmaakt
en met zijn inhoud hart geraakt
verfijnd gevoel suisde verlangen
jouw beeltenis zal vervagen
valt zomaar in het niet
in mijn hoofd weerklinkt ons lied
tot aan het einde der dagen
nu dompel ik mijn pen in rouw
laat bitter wanhoop schroeien
en met gebroken zinnen vloeien
geschreven in gestorven blauw
~~
Zilverfeetje, Kaatje, Adira, GretaGarbo, Salu, Mothermary, Sacrajewa 14.06.2007
Wedergeboorte
ochtendgloren daagt onheilspellend
als mijn ogen open gaan
met het verdwijnen van de maan
wordt onzekerheid herkend
de heksenkring oogt desolaat
magische steen kijkt onberoerd
hier lag ik gist’ren vastgesnoerd
verdachte van het hoogverraad
huiverend in de klamme kilte
zonder gezelschap, maar enkel
zwammen, getuigen van 't spel
waarna niets restte, slechts stilte
tot de bladeren prevelend baden
halmen mijn onschuld bezongen
vliegjes vurig vrijheid bedongen
padden kwakend de dader raadden
de schuldige bleek deze morgen
die met de bezem in een hoek
spreuken las uit het oudste boek
waarin mijn toekomst ligt verborgen
~~
mothermary, zilver, adira, sacrajewa en rob 16.06.2007
Natuurlijk
Water loopt als doolhof doorheen moleculen
plooit zich gewillig in elke golf
zingt hoogliedjes waarin zijn wereld verwortelt
glanst ter voltooiing naar een nieuwe lucht
op ijle hoogten uit ijskristal geboren
en kolkend de reis naar laagland gemaakt
heeft nieuw leven langs zijn weg mogen vervoeren
en vaak verkwikkend iemand’s dorst gelaafd
en de goden luiden vrolijk hun cymbalen
bij het zien van zijn heldere wereld
de engelen beginnen vrolijk te dansen
het blauw van de lucht streelt zachtjes het gras
in de verte waar de blanke top der duinen
lonkt menig vreugdevuur vol vlammend licht
daar kom ik dansend en verspringend van geluk
aan de hemel toon ik mijn open hand
het lijkt wel alsof men Donar wil verzoeken
regen plenst plots ragfijne druppeltjes
vanuit een donker bliksemschichtend firmament
en verfrist het schone aards paradijs
dat ene moment ruw verstoord door gedonder
juist nu hij weet hoe aangenaam zij is
moeten ze onderbreken door de harde klap
hun blote voeten in natte struiken
daar in het gewas zijn zij ook gewassen
merken ze nahijgend nog van de vreugd
doch in stil besef van het wonder gedijen
joechei och joechei het is in de mei
~~
Salu - Zilver - Kaatje - GretaGarbo - Mothermary - Rob - Sacra 17.06.2007
