*
*
*

IJstijd

 

 

wijl mijn lippen zachte vlokken smaken

kristallen vallen

zweven, smelten

 

 

herinner hoe wij over sámen spraken

ik zag mij vallen

zweven, smelten

 

 

in een witte wereld mij verschenen

kwam je, nam je

van mijn leven

 

 

heerst het duister nu je bent verdwenen

sterren staakten

licht te geven

 

 

de tijd stokte en

mijn pad bevroor

toen ik jou en

daarmee mij

verloor

 

*
*
*