Streling

 

 

is het de lente die frivool

met zinnen speelt

steels zachte vingers

langs mijn nek tot

trillen streelt

 

 

mij maakt tot instrument,

spelend verlangen roert

met vlinderkussen

zindert wijl

melodie vervoert

 

 

mijn lichaam met de klanken

willig resoneert

vonken doet vlammen

tot een vuur dat gloeit

en al verteert

 

 

of ben jij het die niet alleen

mijn geest vervult

liefkoost en in

een voile

van liefde hult

 

 

waar werk’lijkheid bestaansrecht

is ontnomen

verwaaid in slechts

een ademtocht

van dromen