Pandemonium

 

 

toen er geen licht

meer binnendrong

verzonken de Goden

 in wereldween,

terwijl de laatste straal zon

vallend door de koepel

van het pantheon

achter een wolkenmantel

verdween

 

 

slechts een bliksemschicht

op Donderdag

toonde in een flits wat de

mensheid had verbeurd

niet enkel des tempels

voorhang vergaan

in een etmaalwenteling

de wereld in twee

gescheurd