Terpentijn & Ezels

met zijdezachte grauwe streken
penseelt zij leegte op haar doek
grijpt naar de randen van vertwijfeling
doch ze dijen uit en raken zoek

het vele zwart geeft geen houvast
grijnst duister en doet hoop verglijden
hoe krampachtig zij ook kwast
niemand kan haar hieruit bevrijden

weet zij haar kern te raken zonder
patronen en filters die verblinden
zal zij op het palet haar pad
in zachte kleuren weer hervinden