Wolkenverdelger
ze spurtte naar de horizon
en sjorde aan het wolkendek
omstanders staarden in verwondering
je zag hen denken, dat mens is gek
maar warempel piepte er ineens
tussen alle grijs een beetje blauw
dat gaf haar moed en ze ging door
haar vingers stijf van cumuluskou
zo ging zij op die donk're dag
urenlang aan een stuk ertegengaan
heeft een stukje hemel vrijgemaakt
zelfs zonnestralen kregen ruim baan
alle licht schonk ze voor jullie in dit dicht
voor ze verder trok, blik op de zon gericht